دلنوشته

صدای نم نم بارون پشت شیشه

منو میبره به خاطرات با تو بودن مثل همیشه

بارفتنت چشمای منو بارونی تر از اسمون کردی

رها کردی منو توی این جنگل سرد وخاموش

شدم مترسکی تنها توی این مزرعه خاموش

خداحا فظی کردی و رفتی بی سلامی دوباره

میگردم از انروز در  کوچه های خیس توی باران

چشمانم کم سو وگام هایم  چه لرزان

روح بیقرارم با سکوتی خروشانتر از دریای مواج

هم چنان هنوز هم  در پی تو میگردد در زیر باران